ნომერი ტექსტი
3 და ფრიად დაბერდა და მოუწოდა ძესა თჳსსა ტობიას და ექუსთა ძისწულთა მისთა და ჰრქუა მათ: წარიყვანენ ძენი შენნი, რამეთუ განსლვასა ცხორებისასა ზედა ვდგა მე.
4 და წარვედ ხუჟიკეთა შვილითურთ. მრწამს მე, რამეთუ რაოდენსა იტყოდა იონა წინაწარმეტყუელი ნინევისათჳს: იყოს, დაქცევად არს, ხოლო ხუჟიკეთს იყოს მშჳდობაჲ ვიდრე ჟამად რაოდენადმდე. რამეთუ ძმანი ჩუენნი ყოველსა ქუეყანასა განიბნინენ ქუეყანისა მისგან კეთილისა. და იერუსალემი იყოს ოჴერ და სახლი ღმრთისაჲ, რომელ არს მუნ შინა, დაიწუეს და ოჴერ იყოს ვიდრე ჟამ რაოდენმე.
5 და კუალად შეიწყალნეს იგინი ღმერთმან და მოაქცინეს ქუეყანასა მათსა, და აღაშენონ სახლი იგი, ვითარ პირველ, ვიდრემდე აღივსნენ ჟამნი საუკუნენი. და ამისა შემდგომად მოიქცენ ტყუეობისაგან და აღაშენონ იერუსალემი პატიოსნად, და სახლი ღმრთისაჲ მას შინა აღეშენოს ყოველთა მიმართ ნათესავთა საუკუნეთა შენებულითა დიდებულითა, ვითარცა იტყოდეს მისთჳს წინაწარმეტყუელნი.
6 და ყოველნი წარმართნი მოიქცენ ჭეშმარიტად და ეშინოდის უფლისა ღმრთისა. და დაჰფლნე კერპნი მათნი ქუეყანასა. და აკურთხევდეს ყოველი თესლები უფალსა.
7 და ერი მათი აკურთხევდეს ღმერთსა და აღამაღლოს უფალმან ერი თჳსი და უხაროდის ყოველთა მოყუარეთა უფლისა ღმრთისათა ჭეშმარიტებით და სიმართლით და ჰყოფდენ წყალობასა ძმათა ჩუენთასა.
8 და აწ, შვილო, წარვედ ნინევით და ნანდჳლვე იყოს, რომელსა იტყოდა წინაწარმეტყუელი.
9 ხოლო შენ დაიმარხენ შჯულნი და ბრძანებანი და შენ, შვილო, იყავ მოწყალების მოყუარე და მართალ, რაჲთა კეთილი გეყოს შენ.
10 დამფალ მე და დედა შენი კეთილად და ნუღარა იყოფი ნინევს შინა. შვილო, უწყი, რაჲ-იგი უყო არამ აქიაკაროსს, მპოხელსა თჳსსა, ვითარ-იგი ნათლისაგან შეიყვანა ბნელად, და ვითარ-იგი მიაგო მას უფალმან - და აქიაკაროს განარინა, ხოლო მას მისაგებელი მიაგო, და შთაჴდა იგი ბნელსა. მანასე იქმოდა ქველისსაქმესა და განერა იგი საბრჴისაგან სიკუდილისა, რომელი დაარწყუა მან თავისა თჳსისა, ხოლო ადამ შევარდა საბრჴესა და წარწყმდა.
11 და აწ, შვილო, იხილე, მოწყალებაჲ რასა იქმს, და ვითარ-იგი სიმართლე იჴსნის. ხოლო ვითარ იგი ამას იტყოდა, მოაკლდა სული მისი ცხედარსა ზედა. და იყო იგი ას ორმეოცდაათექუსმეტის წლის. და დაჰფლეს იგი პატიოსნად.
13 და დაბერდა პატიოსნად და დაჰფლა სიმამრი და სიდედრი მისი დიდებულად და დაიმკჳდრა ნაყოფი მათი და ტობისი, მამისა თჳსისაჲ.
14 და მოკუდა იგი ას ოცდაშჳდისა წლისაჲ ეკბატანს ხუჟიკეთისასა.
15 და ესმა უწინარეს სიკუდილისა მისისა წარწყმედაჲ ნინევისაჲ, რამეთუ წარტყუენა იგი ნაბუქოდონოსორ და ასჳრეოს. და განიხარა ვიდრე სიკუდიდმდე მისა.
10 და არა ვიცოდე, რამეთუ სირები იყო კედელსა მას, და თუალნი ჩემნი მეხილნეს. და დამაჯუეს თუალთა ჩემთა ტფილი სირთა მათ, და მიმექცა თეთრი თუალთა ჩემთა. და მივედ მკურნალთა და არაჲ მარგეს. ხოლო აქიაქაროს მზრდიდა მე ვიდრე წარსლვამდე ელჳამადად.
6 და იხილა ძაღლი იგი, წინა-რაჲ-ურბიოდა მათ. და შერბიოდა შინა და ჰრქუა ტობის: აჰა, ძე შენი მოვალს.
15 და იყო მუნ ვიდრე აღსრულებადმდე ჰეროდესა, რაჲთა აღესრულოს სიტყუაჲ იგი უფლისაჲ, თქუმული წინაჲსწარმეტყუელისა მიერ: ეგჳპტით უწოდე ძესა ჩემსა.
11 ხოლო იესუ მიუგო და ჰრქუა მათ: ელია მოვიდეს პირველად და კუალად-აგოს ყოველი.
4 ხოლო იესუ მიუგო და ჰრქუა: წერილ-არს, რამეთუ: არა პურითა ხოლო ცხონდების კაცი, არამედ ყოვლითა სიტყჳთა, რომელი გამოვალს პირისაგან ღმრთისა.
25 და მისდევდა მას ერი მრავალი გალილეაჲთ და ათქალაქით და იერუსალჱმით და ჰურიასტანით და წიაღ იორდანით.
12 გიხაროდენ და მხიარულ-იყვენით, რამეთუ სასყიდელი თქუენი ფრიად არს ცათა შინა, რამეთუ ეგრეთვე დევნნეს წინაჲსწარმეტყუელნი უწინარეს თქუენსა.
4 და ოდეს ვიყავ სოფელსა ჩემსა, ქუეყანასა ისრაელისასა, სიჭაბუკესა ჩემსა ყოველი ტომი ნეფთალემისი, მამისა ჩემისაჲ, განდგა სახლისაგან დავითისა იერუსალემით, რომელი გამორჩეულ იყო ყოვლისაგან ტომისა ისრაელისა მსხუერპლისშეწირვად ყოვლისა ტომისა. და განწმიდა ტაძარი იგი სამკჳდრებელისა მაღლისაჲ და აღაშენა ყოველთა მიმართ ნათესავთათჳს საუკუნეთაჲსა.