ნომერი ტექსტი
10 სიმრავლითა სიკეთისაჲთა განმრავლდეს მჭამელნი მისნი და მერმე კუალად სიმჴნჱ მის თანა, რამეთუ დასაბამი ხილვად თუალთა მისთა.
12 არს სნეულებაჲ, რომელი ვიხილე მზესა ამას ქუეშე, სიმდიდრჱ დამარხული მის თანა ძჳრად მისა.
14 ვითარცა გამოვიდა იგი მუცლისაგან დედისა თჳსისა შიშუელი, მიიქცა იგი მისლვად მუნვე მიწად, ვითარცა მოვიდა და არა რაჲ წარიღოს შრომისაგან მისისა წარსლვასა მას ჴელითა მისითა.
15 და ესეცა სნეულებაჲ არს ბოროტი: ვითარცა მოვიდა, ეგრეცა წარვიდეს, და მეტად არს, რომელსა-იგი შურების ცუდად.
16 და ყოველნი დღენი მისნი ბნელსა და გლოვასა შინა და გულისწყრომასა მრავალსა და სნეულებასა და ნავღელსა.
17 აჰა, ესერა, ვიხილე მე ერთი, რომელ არს კეთილ: ჭამაჲ და სუმაჲ და ხილვაჲ კეთილისაჲ ყოველსა შინა შრომასა მისსა, რომელსა შურებოდის მზესა ამას ქუეშე რიცხუთა ამათ დღეთა ცხოვრებისა მისისათა, რომელი მოჰსცა მას ღმერთმან, რამეთუ იგი არს ნაწილი მისი.
18 და ყოველსა კაცსა, რომელსა მოჰსცა მას ღმერთმან სიმდიდრჱ, მონაგები და ჴელმწიფე-ყო იგი მოღებად და ჭამად მისგანი ნაწილი მისი, ესე ნიჭი ღმრთისაჲ არს,
1 არს ბოროტი, რომელი ვიხილე მზესა ამას ქუეშე და ფრიად არს კაცთა შორის.
13 და წარწყმდეს სიმდიდრჱ იგი მიმოტაცებითა ბოროტისაჲთა; შვა მან ძჱ და არარაჲ არს ჴელთა შინა მისთა არცა ერთ.
19 რამეთუ არა მრავალნი იჴსენნენ დღენი ცხოვრებისა მისისანი, რამეთუ ღმერთმან უცალო-ყო იგი სიხარულისაგან გულისა მისისა.
3 უკუეთუ შვეს კაცმან ას შვილ და მრავალთა წელთა ცხომდეს და მრავალ იყვნენ წელნი ცხოვრებისა მისისანი, და სული მისი არა განძღეს კეთილითა, და დაფლვაცა ვერ ეცა მას. და ვთქუ: „უმჯობჱს არს მისა მორყუნილი,
4 რამეთუ ამაოებით მოვიდა და ბნელსა წარვიდა და ბნელმან დაფაროს სახელი მისი.
5 და მზჱ არა იხილა და არცა ცნა განსუენებაჲ ესე უფროჲს მისსა.
6 დაღათუმცა ცხომდა ათასთა წელთა მრავალგზის და კეთილი არა იხილა, ანუ არცა ერთსა ადგილსა შევლენ ყოველნი?
7 და ყოველი რუდუნებაჲ კაცისაჲ პირსა მისსა, და სული ვერ განძღების.
8 რამეთუ უმეტჱს არს ბრძენი უგუნურისა, რამეთუ იცის გლახაკმან სლვაჲ წინაშე ცხოვრებასა მისსა.
9 უმჯობჱს არს ხილვაჲ თუალთაჲ, ვიდრე წარმავალისა სულისა, და ესეცა ამაოვე და ჴდომა სულის.
10 რავდენნი-იგი ქმნულ არიან, მიერითგანვე წოდებულ არს სახელი მათი და უწყებულ არს კაცთა, რავდენ-იგი-რაჲ რაჲ არს, და ვერ უძლავს საშჯელად უძლიერესისა მის თანა.
11 რამეთუ არიან სიტყუანი მრავალნი, რომელნი განაძლიერებენ ამაოებასა, არამედ რაჲ არს ნამეტნავ კაცისა?
12 ანუ ვინ იცის, რაჲ-იგი არს კეთილი ცხოვრებასა მისსა რიცხჳ ცხოვრებისა ამაოებისა მისისაჲ? და ყვნა იგინი აჩრდილსა შინა. და ვინ უთხრას კაცსა, რაჲ-იგი იყოს შემდგომად მისა მზესა ამას ქუეშე?