ნომერი ტექსტი
7 და მოვიქეც მე და ვიხილე ამაოებაჲ მზესა ამას ქუეშე.
8 არს ერთი და არა არს მეორე, და ძჱ და ძმაჲ არა არს მისი. და არა არს დასასრულ ყოვლისა შრომისა მისისა, და თუალნი მისნი ვერ განძღებიან სიმდიდრითა. და ვისთჳსმე ვშურები და დავაკლებ სულსა ჩემსა კეთილისაგან? და ყოველივე ამაო და მიმოტაცება ბოროტ არს.
9 უმჯობეს არიან ორნი ერთისა, რომელთა არს მათა სასყიდელი კეთილი, არს შრომასა შინა მისსა.
10 უკუეთუ დაეცნენ, ერთმან აღადგინოს მოყუასი თჳსი, და ვაჲ ერთისაჲ, უკუეთუ დაეცეს და არა ვინ იყოს მეორჱ, რომელმან აღადგინოს იგი.
11 და უკუეთუ დაწვენ ორნი, განტფენ იგინი, და ერთი იგი ვითარმე განტფეს?
3 უკეთე არს გულისწყრომაჲ უფროჲს სიცილისა, რამეთუ განბოროტებითა პირისაჲთა განმხიარულდეს გული.
12 და უკუეთუ განძლიერდეს ერთი იგი, ორნი ესე დადგენ წინაშე მისა, და საბელისმოდებული არა ადრე განსთქდეს.
13 უმჯობეს არს* მონაჲ გლახაკი და ბრძენი უფროჲსღა მეფისა მოხუცებულისა და უგუნურისა, რომელმან არა ცნა კრძალულებაჲ.
14 რამეთუ სახლისაგან საპყრობილისა გამოვიდეს მეფობად, და რამეთუ მეფობასა შინა მისსა იქმნა გლახაკ.
15 ვიხილენ ყოველნივე ცხოველნი, რომელნი ვლენან მზესა ქუეშე ჭაპუკისა მის თანა მეორისა, რომელი დადგეს მის წილ.
16 არა არს დასრულება ყოვლისა ერისა, ყოველთავე, რომელნი იყვნეს უწინარეს მათსა და უკუანაჲსკნელ არავე იხარებდენ მის ზედა, რამეთუ ესეცა ამაო და ჴდომა სულის.
17 დაიცევ ფერჴი შენი, ვიდრე ხუალ სახლსა შინა ღმრთისასა და მიეახლე სმენად უფროჲს საცემელისა უგუნურისა მსხუერპლისა, რამეთუ არა მეცნიერ არიან ყოფად კეთილისა.
1 ნუ იწრაფი პირითა შენითა და გული შენი ნუ იწრაფინ გამოღებად სიტყჳსა წინაშე ღმრთისა, რამეთუ ღმერთი ცათა შინა არს და შენ ქუეყანასა ზედა. ამისთჳს იყვნედ სიტყუანი შენნი მცირედ.
2 რამეთუ მოიწიოს ჩუენებაჲ სიმრავლითა განმცდელისაჲთა და ჴმაჲ უგუნურისაჲ სიმრავლითა* სიტყუათაჲთა**.
3 ვითარცა აღუთქუა ღმერთსა, ნუ ჰყოვნი მიცემად მას, არა არს ნებაჲ უგუნურთა შორის, რამეთუ რავდენ აღუთქუ მიცემად.
5 ნუ სცემ პირითა შენითა ცოდვად ჴორცთა შენთა და სთქუა წინაშე პირსა ღმრთისასა, ვითარმედ «უმეცრება არს», რაჲთა არა განრისხნეს ღმერთი ჴმასა შენსა და განრყუნეს ქმნულნი ჴელთა შენთანი.
6 რამეთუ მრავლითა საჩუენებლითა და ამაოებათაჲთა და სიტყუათა მრავალთა, ხოლო შენ ღმრთისა გეშინოდენ.
7 უკუეთუ ცილის-შეწამებაჲ გლახაკისაჲ და ტაცებაჲ საშჯელისაჲ და სიმართლისაჲ იხილო სოფელსა, ნუ გიკჳრნ საქმესა ამას ზედა, მაღალი მაღალსა ზედა დაიცვის და მაღალნი მას ზედა.
8 და უმეტჱსი ქუეყანისა, ყოველსა ზედა იგი თავადი არს მეუფჱ აგარაკისაჲ მის შენისაჲ, და იყავ შენ სარწმუნო ყოველსა შინა, არს იგი მძიმჱ მიმოტაცებულისა მის.
9 რომელსა უყუარდეს ვეცხლი, ვერ განძღეს ვეცხლითა, ვინმე შეიყუარა სიმრთელითა ნაყოფი? და ესეცა ამაოვე არს.