ნომერი ტექსტი
18 და მოვიძულე ყოვლითურთ რუდუნებაჲ ჩემი, რომელსა ვშურები მზესა ამას ქუეშე, რამეთუ დაუტეო იგი კაცსა, რომელი იყოს ჩემდა შემდგომად.
19 და ვინ იცის, გინა ბრძენ იყოს, გინა უგუნურ და ჴელმწიფებდეს ყოველსა ზედა ნაშრომსა ჩემსა, რავდენსა ვშუერ და რავდენსა განვბრძნდი მზესა ამას ქუეშე, და ესეცა ამაო.
9 რაჲმე უმეტეს არს მოქმედისაჲ მის, რომელსა შურების?
10 ვიხილე ყოვლითურთ მიმოტაცებით, რომელი მოსცა ღმერთმან ძეთა კაცთასა, რაჲთა მიმოიტაცნეს მას შინა.
11 ყოველივე ქმნა კეთილი ჟამსა თჳსსა და ყოველსა თანა საუკუნესა მისცა გულსა მათსა, რაჲთა არა პოოს კაცმან ქმნული ღმრთისაჲ, რომელი ქმნა ღმერთმან დასაბამითგან ვიდრე აღსასრულადმდჱ.
12 გულისხმა-ვყავ მე, რამეთუ არა არს კეთილთა მათ შინა, გარნა რომელი იხაროს და ყოს კეთილი ცხორებასა თჳსსა.
13 და ყოველმან კაცმან, რომელმან ჭამოს და სუას და იხილოს კეთილი ყოველსა შინა შრომასა მისსა, ესე მოცემული ღმრთისაჲ.
14 ვცან მე ყოველი, რაოდენი ქმნა ღმერთმან, უკუნისამდე ეგოს მას ზედა, არა არს შეძინება და მისგან არა არს გამოჴუება, და ღმერთმან შექმნა, რაჲთა ეშინოდის პირისაგან მისისა.
15 ყოფილი იგი მიერითგანვე არს და, რაოდენი ყოფად არს, ქმნულ ხოლო არს, და ღმერთმან მოიძიოს დევნული იგი.
16 და მერმე კუალად ვიხილე მზესა ამას ქუეშე ადგილი საშჯელისაჲ და მუნ იყო უღმრთოჲ და ადგილი მართლისაჲ, და მუნ იყო მოღმრთჱ.
17 და ვთქუ მე გულსა ჩემსა: „მართლისა თანა და უღმრთოჲსა საჯოსმეა ღმერთმან? რამეთუ ჟამი არს ყოვლისა საქმისაჲ და ყოველთა ზედა ქმნულთა“.
19 და რამეთუ მათცა შემთხუევაჲ ძეთა კაცთაჲვე, ვითარცა შემთხუევაჲ პირუტყჳსაჲ, შემთხუევაჲ ერთ არს მათი, ვითარცა მისი სიკუდილი, ეგრეცა ამისი სიკუდილი და სული მათ ყოველთა შინა. და რაჲთამე ჰმატს კაცი პირუტყუსა? არარაჲთ, რამეთუ ყოველივე ამაო.
20 და ყოველივე ერთსა ადგილსა მივალს; ყოველივე შეიქმნა მიწისაგან და ყოველივე მიიქცევის მიწადვე.
21 და ვინ იცის, სული ძეთა კაცთაჲ, უკუეთუ აღვალს იგი ზე, სული პირუტყუთაჲ, უკუეთუ შთავალს იგი ქუეყანად.
22 და ვიხილე, რამეთუ არა არს კეთილ, გარნა რომელი იხაროს კაცმან ყოველთა შინა ქმნულთა მისთა, რამეთუ იგი არს ნაწილი მისი. და ანუ ვინმე მოიყვანოს იგი ხილვად, რაჲ-იგი იყოს მისსა შემდგომად?
1 და მოვაქციე მე და ვიხილენ მე ყოველნივე ცილის-წამებანი, რომელნი იქმნებიან მზესა ამას ქუეშე. და, აჰა, ესერა, ცრემლნი ცილისშემწამებელთანი, და არა ვინ არს მათდა ნუგეშინისმცემელ, ჴელისაგან ცილისშემწამებელთა ძალ, და არა ვინ არს მათდა ნუგეშინისმცემელ.
2 და ვაქენ მკუდარნი, რომელნი მომწყდარ არიან უფროჲს ცხოველთასა, რომელნი ცოცხალ არიან აქამოდმდე.
3 და უმჯობეს არს ამათ ორთავე, რომელი არღარა იყოს, რომელმან არა იხილა ყოვლითურთ ქმნული ესე ბოროტი, რომელნი იქმნებიან ცასა ქუეშე.
5 უგუნურმან მოისხნა ჴელნი მისნი და შეიჭამნა ჴორცნი მისნი.
6 უმჯობეს არს მჭელი სავსე განსუენებით უფროჲს სავსეთა ორთა მჭელთასა შრომითა და ჴდომითა სულისაჲთა.