ნომერი ტექსტი
7 და ადრე წარვედით და უთხართ მოწაფეთა მისთა, ვითარმედ: აღდგა მკუდრეთით და, აჰა, წინაგიძღჳს თქუენ გალილეას. მუნ იხილოთ იგი. აჰა-ესერა, გარქუ თქუენ.
2 და, აჰა-ესერა, კეთროვანი ვინმე მოუჴდა, თაყუანის-სცემდა მას და ეტყოდა: უფალო, უკუეთუ გინდეს, ძალ-გიც განწმედაჲ ჩემი.
57 და ვითარცა შემწუხრდა, მოვიდა კაცი მდიდარი არიმათიაჲთ, სახელით იოსებ, რომელ-იგიცა მოწაფე ყოფილ-იყო იესუჲსა.
2 კაცსა, რომელსა მოჰსცეს მას ღმერთმან სიმდიდრჱ და ნაყოფი და დიდებაჲ, და არარაჲ არს ნაკლულევანებაჲ სულსა მისსა ყოვლისა მისგან, რომელსა გული უთქუმიდა, და არა ჴელმწიფე-ყო იგი ღმერთმან ჭამად მისგანი, რამეთუ კაცმან სხუამან შეჭამოს იგი. და ესე ამაოებაჲ და სნეულებაჲ ბოროტი არს.
16 და ვითარცა შემწუხრდა, მოჰგუარეს მას ეშმაკეულები მრავალი, და განასხა სულები იგი სიტყჳთა და ყოველნი, რომელნი ბოროტად სნეულ-იყვნეს, განკურნნა.
24 ძე სამე კაცისაჲ წარვალს, ვითარცა წერილ არს მისთჳს, ხოლო ვაჲ კაცისა მის, რომლისა მიერ ძე კაცისაჲ მიეცეს. უმჯობეს იყო მისა, არა თუმცა შობილ-იყო კაცი იგი.
3 და, აჰა-ესერა, მწიგნობართაგანთა ვიეთმე თქუეს გულთა შინა მათთა, ვითარმედ: ესე გმობს.
42 კუალად მეორედ წარვიდა და ილოცვიდა და თქუა: მამაო ჩემო, უკუეთუ ვერ შესაძლებელ არს სასუმელი ესე თანაწარსლვად ჩემდა, რაჲთამცა არა შევსჳ იგი, იყავნ ნებაჲ შენი.
7 რამეთუ ცილისაშეწამებამან შეარყიის ბრძენი და წარწყმიდის გული სიმტკიცისა მისისაჲ.
27 „აჰა, ესერა, ვპოვე, - თქუა ეკლესიასტჱ, - ერთი ერთისა პოვნად გულისსიტყუათა,
20 და, აჰა-ესერა, დედაკაცი ვინმე, რომელი იყო სისხლისა დინებასა ათორმეტ წელ, მოუჴდა ზურგით და შეახო ფესუსა სამოსლისა მისისასა.
47 და ვიდრე იგი იტყოდაღა, აჰა-ესერა, იუდა, ერთი იგი ათორმეტთაგანი, მოვიდა, და მის თანა ერი მრავალი მახჳლებითა და წათებითა მღდელთმოძღუართაგან და მოხუცებულთა ერისათა.
1 რამეთუ ესე ყოველი დავდევ გულსა ჩემსა, და გულმან ჩემმან იხილა ყოველი ესე, რავდენნი არიან მართალნი და ბრძენნი, და საქმჱ მათი ჴელსა შინა ღმრთისასა და სიყუარულსაცა და სიძულვილსაცა არს მეცნიერ კაცი ყოველივე წინაშე პირსა მათსა,
7 და მი-რაჲ-ხჳდეთ, ქადაგებდით და იტყოდეთ, ვითარმედ: მოახლებულ-არს სასუფეველი ცათაჲ.
55 მას ჟამსა ჰრქუა იესუ ერსა მას: ვითარცა ავაზაკსა ზედა გამოხუედით მახჳლითა და წათებითა შეპყრობად ჩემდა; დღითი-დღე თქუენ თანა ტაძარსა მას შინა ვჯედ და გასწავებდ, და არა შემიპყართ მე.
25 კმა-არს მოწფისა მის, უკუეთუ იყოს, ვითარცა მოძღუარი თჳსი, და მონაჲ იგი, ვითარცა უფალი თჳსი. უკუეთუ სახლისა უფალსა ბელზებულით ჰხადოდეს, რაოდენ უფროჲს სახლეულთა მისთა?
65 მაშინ მღდელთმოძღუარმან მან დაიპო სამოსელი თჳსი და თქუა, ვითარმედ: გმო, აწ უკუე რაჲსაღა გჳჴმან მოწამენი? აჰა-ესერა, გესმა გმობაჲ მაგისი!
16 და მე ვთქუ: „უმჯობეს არს სიბრძნჱ ძალისა უფროჲს და სიბრძნჱ გლახაკისაჲ შეურაცხ არს და სიტყუანი მისნი არა სასმენელ“.
28 და ნუ გეშინინ მათგან, რომელთა მოსწყჳდნენ ჴორცნი, ხოლო სულისა ვერ ჴელ-ეწიფების მოკლვად, არამედ გეშინოდენ მისა უფროჲს, რომელი შემძლებელ-არს სულისა და ჴორცთა წარწყმედად გეჰენიასა შინა.
6 ხოლო შუვაღამეს ოდენ ღაღადებაჲ იყო, ვითარმედ: აჰა-ესერა, სიძე მოვალს, გამოვედით მიგებებად მისა!