ნომერი ტექსტი
12 ეკრძალე, ყრმაო, ყოვლისაგან სიძვისა, და ცოლი პირველად მოიყვანე ნათესავისაგან მამათა შენთაჲსა. ნუ მოიყვანებ ცოლად უცხოთესლსა, რომელი არა იყოს ტომისაგან მამათა შენთაჲსა, რამეთუ ძენი წინაწარმეტყუელთანი ვართ: ნოესი, აბრაამისი, ისაკისი, იაკობისი. მამანი ჩუენნი საუკუნითგან მოიჴსენე, შვილო, რამეთუ ამათ ყოველთა მოიყვანნეს ცოლნი ძმათაგან თჳსთა და იკურთხნეს შვილთა შორის მათთა. და ნათესავმან მათმან დაიმკჳდროს ქუეყანაჲ.
13 და აწ, ყრმაო, გიყუარდედ ძმანი და ნუ ამპარტავობს გული შენი ძმათა ზედა შენთა, და ძეთა და ასულთა ერისა შენისათა მოყვანებად თავისა შენისა ცოლი მათგან, რამეთუ ამპარტავანებით არს წარწყმედაჲ და შფოთი მრავალი და უჴმარებითა - დაკლებაჲ და ნაკლულევანებაჲ დიდი. რამეთუ უჴმარებაჲ არს დედაჲ სიყმილისაჲ.
14 სასყიდელი ყოვლისა კაცისაჲ, რომელი გიქმოდის შენ, ნუ დაადგების შენ თანა, არამედ მიეც მას მეყსეულად; და ჰმონებდე თუ უფალსა, მოგაგოს შენ კეთილი. ეკრძალე, შვილო, ყოველთა შინა საქმეთა შენთა და იყავ სწავლულ ყოველთა შინა სლვათა შენთა.
15 და რომელი შენ გძულს, სხუასა ნუვის უყოფ, ღჳნოსა მთრვალობით ნუ სუამ და ნუ იქცევინ შენ თანა მთრვალობაჲ ყოველთა შინა გზათა შენთა.
16 პურისა შენისაგანი სცი მშიერსა და სამოსლისა შენისაგანი - შიშუელსა, ყოვლისაგან ნამეტნავისა შენისა ჰყოფდი მოწყალებასა, და ნუ გშურობნ თუალი შენი ყოფად მოწყალებისა.
17 მიჰფინე პური შენი საფლავსა ზედა მართალთასა და ნუ სცემ ცოდვილთა.
18 ზრახებასა ყოველთაგან გონიერთა ეძიებდი და ნუ შეურაცხ-ჰყოფ ყოველსა ზრახებასა საჴმარსა.
19 და ყოველსა ჟამსა აკურთხევდი უფალსა შენსა და მისგან ითხოვდი, რაჲთა ყოველნი გზანი შენნი წარმართებულ იყვნენ და ყოველნი ალაგნი და ზრახვანი შენნი წარემართნენ, რამეთუ ყოველთა წარმართთა არა აქუს ზრახვაჲ, არამედ თავადმან უფალმან მოსცეს ყოველი კეთილი, და რომელი უნებნ, დაამდაბლის, ვითარცა უნებნ. და აწ, ყრმაო, გეჴსენედ მცნებანი ჩემნი და ნუ აღიჴოცებიედ გულისაგან შენისა.
20 და აწ გაუწყო შენ, რამეთუ ათი ტალანტი დამივედრებიეს ვეცხლისაჲ გაბაელს, რომელ არს ათი ქანქარი, ძესა გაბრიაჲსსა ჰრაგუელს* ხუჟიკეთისასა.
21 ნუ გეშინინ, ყრმაო, რამეთუ დავგლახაკენით. გაქუს ფრიად, უკუეთუ გეშინოდის ღმრთისა, და განეშორო ყოვლისაგან ცოდვისა და ჰყოფდე სათნოებასა წინაშე მისსა.
1 მიუგო ტობია და ჰრქუა მას: მამაო, ყოველსა, რომელსა მამცნებ მე, ყოფით ვყო.
2 არამედ ვეცხლისა მისთჳს, რომელ სთქუ დავედრებად გაბაელის თანა, ვითარ ჴელ-ვიწიფო მოღებად მისგან? რამეთუ მე არა ვიცი იგი, არცა მან მიცის მე. რაჲ სასწაული მივსცე მას, რაჲთა იცნას და ჰრწმენეს ჩემი და მომცეს ვეცხლი იგი? და არცაღა გზაჲ ხუჟიკეთისაჲ ვიცი.
3 მიუგო ტობი და ჰრქუა მას: ჴელითწერილი მომცა მე და წარმოვიღე. და ერთი იგი განვყავ ორად: და ერთი იგი წარმოვიღე და ერთი დავდევ ვეცხლსა მას თანა. აჰა ესერა, ესე ოცდაექუსი წელი არს, ვინაჲთგან დავჰვედრე ვეცხლი იგი. და მისცა მას ჴელითწერილი იგი და ჰრქუა მას: აწ, შვილო, იძიე ვინ კაცი სარწმუნოჲ, რომელი მივიდეს შენ თანა და მივსცეთ მას სასყიდელი; და წარვედ და მოიღე ვეცხლი იგი, ვიდრე მე ცოცხალღა ვარ.
4 და განვიდა ტობია ძიებად კაცისა, რომელი წარვიდეს მის თანა ხუჟიკეთა, მეცნიერი გზისაჲ. და პოვა რაფაელ, მდგომარე წინაშე მისა. და არა იცოდა, რამეთუ ანგელოზი ღმთისაჲ არს.
5 და ჰრქუა მას ტობია: ვინაჲ ხარ, ჭაბუკო? ხოლო მან ჰრქუა: ძეთაგან ისრაელისა ერისათა. ერთი ძმათაგანი შენთაჲ. და მოსრულ ვარ აქა საქმედ და მოდგინებად მუშაკობისა. და ჰრქუა მას ტობია: იცი-ა მისლვაჲ ხუჟიკეთა?
6 და მან ჰრქუა: ფრიად ვიცი და მეცნიერ ვარ ყოველთა გზათა მისთა და ხუჟიკეთა სრულ ვარ მრავალგზის და დავადგრი გაბაელის თანა, ძმისა ჩუენისა, რომელი მყოფ არს ჰრაგას* ხუჟიკეთისასა და შორავს ეკბატანსა გზაჲ ორისა დღისა განწესებული. ჰრაგაჲ არს მთასა ზედა, ხოლო ეკბატანაჲ შორის ველსა.
8 და ჰრქუა: აჰა გელი შენ, არამედ ნუ ჰყოვნი.
9 და შევიდა ტობია და უთხრა ტობის, მამასა თჳსსა, და ჰრქუა: აჰა ესერა, ვპოე კაცი ძმათა ჩუენთაგანი, რომელი წარვიდეს ჩემ თანა. და ჰრქუა მას: მომიწოდე მე აქა, რაჲთა უწყოდი, რომლისა ტომისაჲ არს, უკუეთუ სარწმუნო არს, რაჲთა წარვიდეს შენ თანა.
10 და განვიდა ტობია და მოუწოდა მას. და მოვიდა მისა. და მოიკითხა იგი ტობი პირველად. და ჰრქუა ანგელოზმან მან: მშჳდობაჲ შენ ზედა! და თქუა ტობი: რაჲ მშჳდობაჲ ჩემ ზედა? და მე კაცი მდაბალი ვარ და უძლური თუალითა და ნათელსა ცისასა არა ვხედავ. ჴმაჲ კაცისაჲ მესმის და იგი ვერ ვიხილი, არამედ ვძე მე ბნელსა შინა. და ჰრქუა მას ანგელოზმან მან: ნუ გეშინინ! ადვილ არს უფლისა მიერ განკურნებაჲ შენი, ჰრქუა მას ტობი: ტობიას, ძესა ჩემსა, ჰნებავს წარსლვაჲ ხუჟიკეთა. ძალგიც-ა მისლვაჲ მის თანა? და მიგცე შენ სასყიდელი შენი. და თქუა: ძალ-მიც, მრავალგზის ხუჟიკეთა სრულ ვარ და გზანი მისნი ვიცნი და ყოველნი ველნი მისნი განმივლიან და ყოველთა მთათა მისთა მეცნიერ ვარ.
11 და არქუა მას ტობი: რომლისა ტომისაჲ ხარ და რომელთა მამათაჲ, ძმაო?