ნომერი ტექსტი
12 და თქუა ტობია: არა ვჭამო, და არცა ვსუა, ვიდრე დაამტკიცო სიტყუაჲ ჩემთჳს. და თქუა ჰრაგუელ: რაჲ ჴელ-მეწიფების ყოფად? და იგი შენდა არს მიცემად შჯულისაგან ნათესაობით სამართალისაებრ შჯულისა ცოლად. ხოლო უფალმან ცათამან წარგიმართენ თქუენ ამას ღამესა და ყავნ თქუენ თანა წყალობაჲ და მშჳდობაჲ.
14 და მოუწოდა დედასა მისსა და ჰრქუა გამოღებაჲ წიგნისა. და დაწერა წიგნი შერთვისაჲ, რაჲთა მისცეს მას იგი ცოლად სამართლისაებრ წიგნისა მოსესისა. და მოიღო დედამან მისმან და დაწერა და დაბეჭდა. და მაშინ ჭამეს და სუეს.
15 და ჰრქუა ჰრაგუელ ედნას, ცოლსა თჳსსა: მზა ყავ საუნჯჱ სხუაჲ და შეიყვანე ასული ჩუენი მუნ.
16 და მან ყო ეგრე: და შეიყვანა იგი სასუენებელსა მას და შეიტკბო იგი. და ტიროდა და თქუა:
17 ნუ გეშინინ, ასულო, ყავნ ღმერთმან ცათამან ამას ღამესა წყალობაჲ და მოგხედენ შენ და მოგეცინ შენ სიხარული მწუხარებისა მის წილ შენისა პირველისა.
1 და იყო, ვითარცა აღასრულეს განცხრომაჲ იგი სიხარულისაჲ, აღდგეს დაწოლად და შეიყვანეს ტობია სასუენებელად.
2 და მოეჴსენა ტობიას სიტყუაჲ იგი რაფაელისი. და მოიღო გული იგი თევზისაჲ მის და ტყირბი და დაასხა იგი ნაკუერცხალსა მას საკუმეველთასა.
3 და სულმან მან თევზისამან გამოაძო ეშმაკი იგი და განეშორა. და ივლტოდა იგი ზენა კერძო ეგჳპტისა ადგილთა. და რაფაელ შეკრა იგი მუნ.
4 და ტობია ჰრქუა სარას: დაო, აღდეგ, და განწმიდენ. და ვილოცოთ და ვევედრნეთ პირსა უფლისასა, რაჲთა ყოს ჩუენ ზედა წყალობაჲ და ცხორებაჲ ამას ღამესა.
5 და თქუა ტობია: კურთხეულ ხარ შენ, უფალო, ღმერთო მამათა ჩუენთაო, და კურთხეულ არს სახელი წმიდაჲ შენი ყოველთა მიმართ ნათესავთა საუკუნეთა. გაკურთხევდენ შენ ცანი და ყოველნი დაბადებულნი შენნი.
6 შენ შეჰქმენ კაცი ადამ და მიეც მას შემწედ ცოლი, მსგავსი მისი, და ორთა მათგან იქმნა ნათესავი კაცთა. და შენ სთქუ, ვითარმედ: არა კეთილ არს ყოფაჲ კაცისა მარტოჲსაჲ, უქმნეთ მას შემწე მსგავსი მისი.
8 და ზოგად თქუეს ამენი.
9 და დაიძინეს ზოგად მას ღამესა.
10 და ჰრქუა ჰრაგუელ მონათა თჳსთა მოთხრაჲ საფლავისაჲ ღამე. თქუა: უკუეთუ მომკუდარ იყოს, დავჰფლა იგი ღამე, რაჲთა არავინ აგრძნეს და რაჲთა არა ვიქმნე საყუედრელ და საცინელ.
11 და იყო, ვითარცა განვიდეს მონანი იგი მოთხრად საფლავისა, მოუწოდა ჰრაგუელ ედნას, ცოლსა თჳსსა,
12 და ჰრქუა მას: მიავლინე ერთი მჴევალთაგანი სასუენებელად და იხილენ, უკუეთუ მშჳდობით არიან.
13 და მიავლინა ედნა მჴევალი, და სანთელი აქუნდა ჴელსა მისსა. და განაღო კარი სასუენებელისაჲ და იხილა, რამეთუ ეძინა მათ ერთად მშჳდობით.
14 გამოვიდა და უთხრა. მიავლინა იგი ქმრისა თჳსისა და ჰრქუა, ვითარმედ: ცოცხალ არიან.
16 კურთხეულ ხარ შენ, რამეთუ მახარე ჩუენ და არა მეყო ჩუენ ეგრეთ, ვითარ-იგი ვჰგონებდით, არამედ მრავლისაებრ წყალობისა შენისა ჰყავ ჩუენ თანა.
17 და კურთხეულ ხარ შენ, უფალო, რომელმან აკურთხენ ორნი იამავრნი* და მშობელნი მათნი. მოეც მათ წყალობაჲ და ცხორებაჲ და სრულ ჰყავ ცხორებაჲ მათი წყალობასა თანა სიხარულით.