ნომერი ტექსტი
18 და მოვიდეს მონანი იგი და ჰრქუა მათ, რაჲთა მიასხან საფლავსა მას, ვიდრე განთენებადმდე, რაჲთა არავინ აგრძნეს.
19 და ედნას, ცოლსა თჳსსა, ჰრქუა, რაჲთა მზა ყოს პური დიდი. და მროწლად მირბიოდა იგი. და მოიბნა ორნი ზუარაკნი და ოთხნი ვერძნი და ბრძანა მომზადებაჲ მათი.
20 და მოუწოდა ტობიას და ეფუცა მას და ჰრქუა: არა განხჳდე სახლით ჩემით ვიდრე მეათოთხმეტედ დღედმდე, და რაჲთა ახარო სულსა ასულისა ჩემისასა სალმობიერსა.
21 და ჩემისაჲ მიიღე ზოგი მონაგები მეყსეულად და წარვედ მშჳდობით მამისა შენისა. და ნეშტი, რაჲცა იყოს სხუაჲ, ოდეს მოვსწყდეთ მე და ცოლი ჩემი, თქუენი არს. ნუ გეშინინ, შვილო, მე მამაჲ შენი ვარ და ედნა დედაჲ შენი არს.
1 მაშინ მოჰჴადა ტობია რაფაელს და ჰრქუა მას:
2 ძმაო აზარია, წარიბენ ამიერ ორნი აქლემნი და ოთხნი მონანი და წარვედ ჰრაგად გაბაელისსა და მიეც მას ჴელითწერილი ესე და მოიღე მისგან ვეცხლი იგი და მოიყვანე იგიცა შენ თანა ქორწილსა ამას.
4
5 მაშინ წარემართა რაფაელ და მონანი იგი მის თანა და ჰრაგად და მივიდეს გაბაელისა და დაადგრეს მუნ. და მისცა რაფაელ ჴელითწერილი იგი გაბაელს და აუწყა მას ტობიაჲსთჳს, ვითარმედ მოიყვანა მან ცოლად ასული ჰრაგუელისი და არს იგი მუნ. და ჰხადეს მასცა ქორწილსა მას. და აღდგა გაბაელ და მოიხუნა გუდანი იგი, და უჩუენნა ბეჭედნი. და აღრაცხეს ვეცხლი იგი და აჰკიდეს აქლემთა მათ.
6 და აღიმსთუეს განთიად. და მოვიდეს ზოგად ქორწილსა მას ჰრაგუელისსა და პოვეს ტობია ინაჴითმჯდომარე. და აღ-თავის-იქცია ტობია და ამბორს-უყო გაბაელს, და მოიკითხა რაფაელცა. და თქუა გაბაელ: კურთხეულ არს ღმერთი, რომელმან მოგცა შენ მშჳდობაჲ, რამეთუ ძეჲ კაცისა სახიერისაჲ და კეთილისაჲ და ქუელისმოქმედისაჲ ხარი შენ. კურთხეულ იყავ შენ და მამაჲ შენი და დედაჲ შენი, და კურთხეულ იყავნ ცოლი შენი და მამაჲ მისი და დედაჲ მისი.
1 ხოლო ტობი რაცხდა დღეთა, ვინაჲთგან დღითგან განვიდა ტობია, ძე მისი. და ოდეს გარდაჴდეს დღენი იგი, შეწუხნა ტობი
2 და თქუა: მო-სამე-კუდა გაბაელ და არავინ მოსცა ვეცხლი იგი ძესა ჩემსა.
3
4 და თქუა ანნა: წარწყმდა ძეჲ ჩემი და არღარა არს იგი ცოცხალ. და გოდებდა მისთჳს და იტყოდა:
5 ვაჲ მე, შვილო, ნათელო თუალთა ჩემთაო, რაჲსა-მე განგიტევე შენ წარსლვად ჩემგან?
6 ხოლო ტობი ნუგეშინის-სცემდა მას და ჰრქუა: ნუ გეშინინ, დაო, მოვიდეს ძე ჩუენი ცოცხლებით, დაბრკოლებაჲ რაჲმე ეყო მას და მით ჰყოვნის. ნუ სწუხ, რამეთუ რომელი წარსრულ არს მის თანა, სარწმუნო არს ძმათა ჩუენთაგანი, ნურას დაიდებ გულსა შენსა ბოროტსა.
7 და თქუა ანნა: წარმიწყმდა შვილი ჩემი! და განვიდის და გზათა მიმოიმსტრობნ, უკუეთუ მოვალს ძეჲ მისი ვიდრე მზისა დასლვადმდე. და შევიდის სახიდ თჳსა და არარაჲსა გემოჲ იხილის, არცა დაიძინის. და ვითარცა აღივსნეს დღენი იგი ქორწილისანი ათოთხმეტნი, ვითარცა-იგი ფუცა ჰრაგუელ, ჰრქუა მას ტობია: წარმავლინე მე, მე უწყი, რამეთუ მამაჲ ჩემი და დედაჲ ჩემი ღუაწლსა შინა არიან, რამეთუ არა ჰგონებენ იგინი, ვითარმედ იხილონ პირი ჩემი.
8 და თქუა ჰრაგუელ: მე წარვავლინნე მოციქულნი ტობისა, მამისა შენისა, და ვაუწყო მას შენთჳს, ხოლო შენ იყავ მცირედ დღე ჩემ თანა.
9 და ტობია ჰრქუა მას: ნუსადა, მამაო ჩემო, გლოცავ შენ, წარმგზავნე მე, რაჲთა არა მწუხარე იყოს მამაჲ ჩემი.
10 და აღდგა ჰრაგუელ და მოიყვანა სარა, ასული თჳსი, და მისცა იგი ტობიას. და მისცა მას ყოველთაგან მონაგებთა თჳსთა ზოგი: მონები და მჴევლები, ზროხაჲ და ცხოვარი, ვირები და აქლემები, ოქროჲ და ვეცხლი და სამოსელი დიდძალი ფრიად.
11 და წარავლინნა იგინი, ამბორს-უყო მას ჰრაგუელ და ჰრქუა: წარვედით, შვილნო, ცოცხლებით და ღმერთმან ცათამან წარგიმართენ თქუენ, და მიხილვანმცა შვილნი თქუენნი პირველ სიკუდილისა ჩემისა.