ნომერი ტექსტი
12 ხოლო მან ჰრქუა მას: რაჲ გნებავს? ტომსა და მამულსა ეძიებ, ანუ სასყიდლით-მოდგინესა, რომელი წარვიდეს ძისა შენისა თანა? და ჰრქუა მას ტობი: ძმაო, ჭეშმარიტად მინებს ცნობად სახელი შენი და რომლისა ნათესავისაჲ ხარი შენ?
13 და თქუა ანგელოზმან მან: მე ვარ აზარია ანანიაჲს სახლისაგან სედემისი დიდისა, ძმათაგან შენთა.
14 და ჰრქუა მას ტობი: ცოცხლებით მოხუედ და ცხორებული, ძმაო, და ნუ განმირისხნები, რამეთუ მინებს ცნობად ჭეშმარიტად მამული შენი. და აჰა ესერა ძმაჲ ჩემი ხარი შენ და ნათესავისა კეთილისა და სახიერისაჲ. ვიცოდე ანანია და ნათანაელ, ორნი ძენი სედემისნი დიდისანი, რამეთუ იგინი ჩემ თანა მივიდიან იერუსალემდ და თაყუანის-სციან მათ მუნ ჩემ თანა. და არა შესცთეს კაცნი ესე, ძმანი ჩუენნი, ცთომასა მას თანა ძეთა ისრაელისათა. ძირისაგან კეთილისა ხარი შენ, ძმაო, მშჳდობით მოხუედ.
15 და მე მიგცე შენ სასყიდელი დღისაჲ და საზრდელი შენი იყოს მსგავსად ძისა ჩემისა.
16 და წარვედ ძისა ჩემისა თანა. და მერმე გირთო-ვეღა შენსა ზედა სასყიდელსა.
17 და ჰრქუა მას ანგელოზმან მან: ნუ გეშინინ, მე წარვიდე ძისა შენისა თანა და მოვიდეთ და მოვიქცეთ მშჳდობით. და მოუწოდა ტობი ძესა თჳსსა და ჰრქუა მას: შვილო, მზა იყავ და განვედ ძმისა შენისა თანა; ხოლო ღმერთმან, რომელი არს ცათა შინა, მიგიყვანენ თქუენ მუნ მშჳდობით და მოგაქციენ თქუენ მათსა ცოცხლებით. და ანგელოზი მისი თანა-გივიდოდეს თქუენ. და მზა-ყვეს საგზალი და წარემართნეს განსლვად. და ამბორს-უყო მამასა თჳსსა და დედასა თჳსსა. და ჰრქუა მას ტობი: წარვედ ცოცხლებით.
18 და ტიროდა დედაჲ მისი. და ჰრქუა ტობის: რაჲსა წარავლინე ყრმაჲ ესე? ანუ არა ეგე არს კუერთხი ჴელისა ჩუენისაჲ? და ესე განვალს და შემოვალს ჩუენ ზედა.
19 ყოველი ვეცხლი ვეცხლსა ნუ ეწიოს, არამედ ნასხურ ძისა ჩემისა იყავნ.
20 ვითარცა მოცემულ არს ჩუენდა ცხორებად უფლისა მიერ, ეგრეცა ვცხონდეთ.
21 და ჰრქუა მას ტობი: ნუ გეშინინ, ცოცხლებით მივიდეს და ცოცხლებით მოვიდეს ჩუენდა, ნუ გეშინინ, დაო!
22 ანგელოზი სახიერი თანა-უვიდოდის მას და წარემართოს გზაჲ მისი და მოიქცეს ცოცხლებით.
1 მაშინ დასცხრა ტირილად დედაჲ მისი.
3 და შთავიდა ყრმაჲ იგი მდინარესა მას დაბანად პირისა. და მოეხჳა თევზი ფერჴთა მისთა, და ჴმა-ყო ყრმამან მან.
4 და ჰრქუა მას ანგელოზმან მან: შებმა-უყავ და შეიპყარ ეგე! და შეიკრძალა თევზი იგი ყრმამან მან, და აღმოიღო იგი ჴმელად ქუეყანად.
5 და ჰრქუა ანგელოზმან მან ყრმასა მას: განაპე ეგე და გამოუღე გული მაგისი, და ნავღელი და ტყირბი და დადევ ეგე კრძალულად, რამეთუ საჴმარ არს ეგე წამლად.
6 და ყო ეგრე ყრმამან მან. ხოლო თევზი იგი შეწუეს და შეჭამეს და ნეშტი იგი დაჰმარხეს საგზალად. და წარვიდეს ორნივე იგი და მოვიდეს ვიდრე ხუჟიკეთამდე.
7 და ჰრქუა ტობია ანგელოზსა მას: რაჲ წამალ არს გული, ტყირბი და ნავღელი თევზისა?
8 ხოლო მან ჰრქუა მას: გული და ტყირბი კუმევად წინაშე კაცისა, რომლისაჲ არნ შემთხუევაჲ ეშმაკისაჲ, გინა სულისა ბოროტისაჲ. და ივლტინ მისგან.
9 და ნავღელი ცხებად თუალთა, რომელსა არნ თეთრი, შთაბერვად მას, და განიკურნიან.
10 და მიიწივნეს ეკბატანად.