ნომერი ტექსტი
11 და ჰრქუა ანგელოზმან მან ყრმასა მას: ჰრაგუელისსა ჯერ-არს ჩუენდა განსუენებაჲ დღეს, და კაცი იგი ნათესავი შენი არს, და ასული ერთი უვის მას და ხილვითა კეთილი ფრიად.
12 და სამართალ არს მისა დამკჳდრებად მამაჲ მისი. და შენდა სამართალ არს მოყვანებად იგი, რამეთუ შენდა მახლობელ არს იგი უმეტეს ყოველთა, და იგი მჴნე არს და გონიერ ფრიად. და მამასა მისსა უყუარს იგი.
2 და განვიდა ყრმაჲ იგი და ანგელოზი იგი და წარემართნეს, და ძაღლი იგი მათ თანა. და მოვიდეს ვიდრე ტიგრისამდე მდინარისა და დაადგრეს განსუენებად მუნ.
13 და აწ ისმინე ჩემი და ვეტყოდი მისთჳს და მოგითხოვო იგი დღეს. და ოდეს მოვიქცეთ ჰრაგავით, მაშინ ვყოთ ქორწილი მისი; და ვიცი, რამეთუ ვერ ჴელ-ეწიფოს ჰრაგუელს სიტყჳსგებად შენდა, რამეთუ შენდა არს თჳსობაჲ მისი უფროჲს ყოველთა კაცთა, რამეთუ იცის, უკუეთუ მისცეს იგი სხუასა ქმარსა თანა-მდებ არს სიკუდილისა სამართალისაებრ წიგნისა მოსესისა. და მოვიყვანოთ იგი და მივიყვანოთ იგი მამისა შენისა.
14 და ჰრქუა ტობია ანგელოზსა მას: მასმიეს, ძმაო, მისთჳს, რამეთუ მიცემულ არს იგი ქმართა და მოსწყდიან იგინი სასძლოსა შინა მათსა ღამე, რაჲ შევიდიან მისა. და მესმა, იტყოდეს ვინმე, ვითარმედ ეშმაკმან მოსრნის იგინი.
15 და აწ მეშინის მე ეშმაკისა მის, რამეთუ ჰყუარობს იგი მას და მას არაჲ ავნის, არამედ უკუეთუ ვის ჰნებავნ მიახლებად მისა, მოკლის იგი; ნუუკუე მოვკუდე და შთავჴადო სიბერჱ მამისა ჩემისა და დედისა ჩემისაჲ სალმობით საფლავსა მათსა, რამეთუ იამავრი ვარი და ძჱ სხუაჲ, გინა ასული არა უვის მათ, რაჲთა ოდეს მოსწყდენ, ვინ დაჰფლნეს იგინი.
16 და ჰრქუა მას ანგელოზმან მან: არა გაჴსოვს-ა მცნებაჲ მამისა შენისაჲ, რამეთუ გრქუა შენ მოყვანებაჲ ცოლისაჲ სახლისაგან მამათა შენთაჲსა? და აწ ნუ გეშინინ, რამეთუ მე ვიცი, ვითარმედ მიგცეს შენ და ნურაჲ ზრუნვაჲ გიცნ ეშმაკისა მისთჳს.
17 რაჟამს მოიყვანო იგი და შეხჳდე მისა სასძლოსა, დადევ გული იგი და ტყირბი თევზისაჲ მის სიცხესა ზედა საკუმეველთასა,
18 და არქუ მას აღდგომაჲ პირველად და დადგომაჲ ფერჴთა თჳსთა ზედა, და ილოცევდით ორნივე და ევედრენით უფალსა და მოსცეს მას კურნებაჲ და წყალობაჲ იყოს თქუენდა, და შეხჳდე მისა და გესხნენ მისგან შვილნი, რამეთუ შენდა არს სამართალ მოყვანებად იგი საუკუნითგან.
1 და ვითარცა მოვიდეს იგინი ეკბატანად და მოიწინეს ჰრაგუელისსა, პოვეს იგი მჯდომარე კართა წინაშე ეზოჲსათა. და მოიკითხეს იგი, და მანცა მოიკითხნა იგინი. და ჰრქუა მათ: ძმანო, მშჳდობით შემოხუედით სახლსა ძმისა თქუენისასა.
2 და ვითარცა შევიდეს სახიდ, და ჰრქუა ჰრაგუელ ედნას, ცოლსა თჳსსა: ვითარ ესე ჭაბუკი ჰგავს ტობის, ძმასა ჩემსა?
3 ჰკითხა მათ ედნა და ჰრქუა: ვინანი ხართ თქუენ, ძმანო? ხოლო მათ ჰრქუეს: ნინევით, ნატყუენავისაგანნი ძეთაგან ნეფთალემისნი.
4 და ედნა ჰრქუა მათ: იცით-ა ტობი, ძმაჲ ჩუენი? ხოლო მათ თქუეს: ვიცით.
5 და თქუა: ცოცხლებით არს-ა? და უთხრა ტობია, ვითარმედ: მამაჲ ჩემი არს.
6 და აღდგა ჰრაგუელ და ამბორს-უყო მას და ტიროდა და ჰრქუა: კურთხეულ იყავ შენ, შვილო კაცისა კეთილისა და სახიერისაო. ჵ დიდთა ბოროტთა, რამეთუ დაბრმა კაცი მართალი, რომელი იქმოდა მოწყალებასა. და შეიტკბო ტობია, ძე ძმისა თჳსისაჲ, და ტიროდა ქედსა ზედა და ამბორს-უყოფდა მას.
7 და ედნა, ცოლი მისი, და სარა, ასული მისი, ტიროდეს და შეიწყნარნეს იგინი გულს-მოდგინედ.
8 და დაკლეს ვერძი,
9 და დაიბანნეს და დასხდეს სერობად. და ჰრქუა ტობია რაფაელს, ანგელოზსა მას: აზარია, ძმაო, და ეტყოდე ჰრაგუელს, ასულისა მისისათჳს, რაჲთა მომცეს მე იგი ცოლად.
10 და ესმა ესე ჰრაგუელს და ჰრქუა ტობიას: შვილო, ჭამე, და სუ და განმხიარულდი ამას ღამესა. ვიცი, რამეთუ არა ჯერ-არს სხუასა მიცემად ასული ჩემი, არამედ შენ. ხოლო გითხრა შენ ჭეშმარიტი, შვილო,
11 რამეთუ მივეც ეგე შჳდთა ქმართა და ყოველნი მოსწყდეს ღამე, ვითარცა შევიდიან მისა. და აწ ჭამე და სუ.