ნომერი ტექსტი
9 რაჲსათჳს უკუე მტანჯავ ჩუენ? უკუეთუ იგინი მოსწყდეს, ვიდოდე შენცა მათ თანა, ნუმცა გჳხილავს შენი ძე, გინა ასული უკუნისამდე.
10 ესე ვითარცა ესმა, შეწუხნა ფრიად, ვიდრე მოშთობადმდე თავისაცა და თქუა: მარტოჲ ვარ მე მამისა ჩემისაჲ, უკუეთუ ვყო ესე, საყუედრელ არს მისა, და სიბერე მისი შთავჴადო სალმობით ჯოჯოხეთა.
11 და ევედრებოდა უფალსა სარკუმლით გამო და იტყოდა: კურთხეულ ხარ შენ, უფალო, ღმერთო ჩემო, და კურთხეულ არს სახელი შენი წმიდაჲ და პატიოსანი, უკუნისამდე, გაკურთხევდედ შენ ყოველნი საქმენი უკუნისამდე.
12 და აწ, უფალო, თუალნი ჩემნი და პირი ჩემი შენდამი.
13 ვთქუ განტევებაჲ ჩემი ქუეყანით, რაჲთა არღარა მესმეს ყუედრებაჲ.
14 შენ უწყი, რამეთუ წმიდა ვარ მე ყოვლისაგან ცოდვისა და მამაკაცისა.
15 და არა შევაგინე სახელი ჩემი, და არცა სახელი მამისა ჩემისაჲ ქუეყანასა ამას ტყუეობისა ჩემისასა. მარტოჲშობილ ვარ მამისა ჩემისაგან და არა უვის მას სხუაჲ შვილი, რომელმანმცა დაიმკჳდრა იგი. არცა ძმაჲ ახლოს, არცა ძე ძმისაგან არს, რაჲთამცა დაუმარხე მას თავი ჩემი ცოლად. აჰა ესერა, წარმიწყმდეს მე შჳდნი ქმარნი, ამიერითგან რაჲსაღა არს ცხორებაჲ ჩემი? და უკუეთუ არა ჯერ-გიჩს სიკუდილი ჩემი, ბრძანე მოხედვაჲ ჩემ ზედა და შემიწყალე მე, რაჲთა არა მესმეს ყუედრებაჲ.
16 და შეისმნეს ლოცვანი ორთავე წინაშე ღმრთისა.
17 და მოივლინა რაფაელ ანგელოზი განკურნებად ორთავე: ტობის გარდაჴდად თეთრი თუალთაგან და სარა, ასული ჰრაგუელისი, მიცემად ტობიას, ძესა ტობისსა, ცოლად; და შეკრვად ასმოდეოსი, ბოროტი ეშმაკი, რაჲთა ტობია იხუედროს დამკჳდრებად იგი. მას ჟამსა ოდენ მოიქცა ტობი და შევიდა სახიდ თჳსა; და სარა, ასული ჰრაგუელისი, გარდამოვიდა ქორთაგან თჳსთა.
1 მას ჟამსა შინა მოიჴსენა ტობი ვეცხლი იგი, რომელი ვედრად მიეცა გაბაელს ჰრაგას* ხუჟიკეთისასა
2 და თქუა გულსა თჳსსა: მე ვითხოვე სიკუდილი, რაჲსა არა მოუწოდე ტობიას, ძესა ჩემსა, რაჲთა ვაუწყო მას ვიდრე სიკუდიდმდე ჩემდა?
3 და მოუწოდა მას და ჰრქუა: ყრმაო, მო-რაჲ-ვკუდე, დამფალ მე და ნუ უგულებელს-ჰყოფ დედასა შენსა, პატიოსნად იპყარ იგი ყოველთა დღეთა ცხორებისა შენისათა და ჰყოფდი სათნოებასა მისსა და ნუ შეაწუხებ მას.
4 მოიჴსენე, ყრმაო, რამეთუ მრავალნი ჭირნი იხილნა შენ ზედა მუცელსა მისსა. და ოდეს მოკუდეს, დაჰფალ იგიცა ჩემ თანა საფლავსა ერთსა.
5 ყოველთა დღეთა, შვილო, უფალი ღმერთი ჩუენი გეჴსენენ და ნუ ინებებ ცოდვად და გარდასლვად მცნებათა მისთა. სიმართლესა იქმოდე ყოველთა დღეთა ცხორებისა შენისათა და ნუ მიხუალ გზათა სირცუვისათა.
6 რამეთუ იქმოდი რაჲ შენ ჭეშმარიტებასა, წარმართებულ იყვნენ საქმენი შენნი, და ყოველნი, რომელნი იქმოდიან სიმართლესა.
7 ნაყოფთაგან შენთა ჰყოფდი წყალობასა და ნუ გეშურობნ თუალი შენი ყოფად მოწყალებისა შენისასა, და ნუ გარე-მიიქცევ პირსა შენსა ყოვლისაგან გლახაკისა და არა გარე-მიგექცეს შენგან პირი ღმრთისაჲ.
8 ვითარცა გაქუნდეს შენ, სიმრავლისაებრ ჰყოფდი წყალობასა, უკუეთუ მცირედი გაქუნდეს, მცირედისაებრ ჰყოფდი. ნუ გეშინინ ყოფად მოწყალებისა.
9 რამეთუ უნჯი კეთილი დაიუნჯო თავისა შენისა დღესა მას ჭირისასა.
10 რამეთუ მოწყალებაჲ სიკუდილისაგან იჴსნის, და არა უტევის შესლვად ბნელსა.
11 ნიჭი კეთილი არს მოწყალებაჲ ყოველთა, რომელთა ყონ იგი წინაშე მაღლისა.