ნომერი ტექსტი
9 და ოდეს ვიქმენ მამაკაც, მოვიყვანე ანნა ცოლად, ნათესავისაგან მამისა ჩემისა, და მესუა მისგან ტობია.
10 და რაჟამს წარვიტყუენე ნინევად, ყოველნი ძმანი ჩემნი და ნათესავისა ჩემისაგანნი ჭამდეს პურსა წარმართთასა.
11 ხოლო მე დავიცევ სული ჩემი ჭამისაგან,
12 რამეთუ მეჴსენა მე ღმერთი ყოვლითა გულითა.
13 და მომცა მე ღმერთმან მადლი და ხატი წინაშე ენემესარ მეფისა, და ვიყავ მისა ვაჭარ.
14 და მივიდოდე ხუჟიკეთა და დავვედრე გაბაელს, ძმასა გაბრიაჲსსა, ჰრაგას* შინა ხუჟიკეთისასა ვეცხლისაჲ ათი ტალანტი, რომელ არს ათი ქანქარი.
15 და ოდეს მოკუდა ენემესარ მეფე, მეფობდა სენაქერიმ, ძე მისი, მის წილ, და გზანი მისნი შფოთ იყუნეს, და ვერღარა ვიკადრე მისლვად ხუჟიკეთა.
16 და დღეთა ენემესარისთა მოწყალებასა მრავალსა ვჰყოფდი ძმათა ჩემთათჳს.
17 პურსა ჩემსა ვსცემდ მშიერთა და სამოსელსა - შიშუელთა. და უკუეთუ სადა ვინ ვიხილი ნათესავისა ჩუენისაგანი, მომკუდარი და განგდებული უკუანა-კერძო ზღუდესა ნინევისასა, დავჰფლევდ მათ,
18 და რაოდენთა მოსწყუედდა სენაქერიმ მეფე, მო-რაჲ-ვიდა სივლტოლით ჰურიასტანით, დავჰფლევდ მათ პარვით, რამეთუ მრავალნი მოსრნა გულისწყრომით; და ეძიებდა მეფე გუამებსა მათსა და არა პოვა.
19 მი-ვინმე-ვიდა ნინეველი და უთხრა ჩემთჳს მეფესა, ვითარმედ მე დავჰფლევდ მკუდრებსა მას. და დავემალე, რამეთუ ვაგრძენ, ვითარმედ მეძიებენ მე მოკლვად, შემეშინა და ვივლტოდე.
20 და აღიჭრეს ყოველი ნაყოფი ჩემი და არარაჲ დამიშთა მე თჳნიერ ხოლო ანანაჲსა, ცოლისა ჩემისა, და ტობიაჲსა, ძისა ჩემისა.
41 კაცნი იგი ნინეველნი აღდგენ საშჯელსა მას ნათესავისა ამის თანა და დაშჯიდენ მათ, რამეთუ შეინანეს ქადაგებასა მას იონაჲსსა, და, აჰა-ესერა, უფროჲს იონაჲსსა არს აქა.
22 და ევედრა აქიაქაროს ჩემთჳს მეფემან. და მოვედ ნინევედ, რამეთუ აქიაქაროს იყო ღჳნისმნე და ბეჭედსა ზედა და განმგებელ და სიტყჳსმყოფელ, სამწიგნობრესა მწერალ. და დაადგინა იგი საკერდონსორ შემდგომად თჳსა. ხოლო იყო იგი ძმისწული ჩემი.
23 მაშინ უკუეთუ ვინმე გრქუას თქუენ: აჰა, აქა არს ქრისტჱ, – გინათუ: იქი, – ნუ გრწამნ.
1 და ოდეს მოვედ სახედ ჩემდა, და მომეცა მე ანა, ცოლი ჩემი, და ტობია, ძე ჩემი. და იყო ერგასისთაჲ მათ დღესასწაული, რომელ არს წმიდაჲ შჳდთა მათ შაბათთაჲ. და მიმზიდეს მე პური ჩემი და დავჯედ ჭამად.
2 და ვიხილე სანოვაგე მრავალი და ვარქუ ძესა ჩემსა: წარვედ და მოიყვანე, ვინცა ჰპოო ძმათაგანი ჩუენთაჲ ნაკლულევანი, რომელსა ეჴსენოს უფალი; და აჰა ესერა, გელი შენ.
3 და მოვიდა და მრქუა მე: მამაო, ერთი ვინმე ნათესავისა ჩუენისაჲ შეგულარძნილი დაგდებულ არს უბანსა ზედა.
5 და მოვიქეც, დავიბანე და ვჭამე პური ჩემი მწუხარებით.
6 და მომეჴსენა წინაწარმეტყუელებაჲ ამოსისი, ვითარცა თქუა, ვითარმედ: გარდაიქცენ დღესასწაულნი თქუენნი გლოვად და ყოველნი სიხარულნი თქუენნი გოდებად. ხოლო მო-რაჲ-ვიჴსენე ესე, ვტიროდე.